W hołdzie Henrykowi Sienkiewiczowi

Ślubowanie uczniów klas pierwszych Gimnazjum nr 2 w Lubartowie zorganizowano w Woli Okrzejskiej

Tam, gdzie spędził swoje dzieciństwo nasz wybitny pisarz Henryk Sienkiewicz, tam, gdzie uczył się patriotyzmu i poznawał piękno mowy ojczystej, właśnie tam do Woli Okrzejskiej udali się 11 października uczniowie ostatnich klas pierwszych Gimnazjum nr 2 im. Henryka Sienkiewicza w Lubartowie wraz z wychowawcami i rodzicami, by przeżyć niezwykłe wydarzenie: ŚLUBOWANIE i stać się pełnoprawnymi członkami wielkiej szkolnej rodziny. Spotkanie w tym szczególnym miejscu, miejscu urodzenia wybitnego pisarza, Patrona naszej szkoły – Henryka Sienkiewicza jest niezwykle ważne. Rok 2016 bowiem ogłoszono Rokiem Sienkiewicza, gdyż przypada 100 rocznica jego śmierci, 170 rocznica urodzin oraz 120 rocznica ukazania się drukiem jego najpoczytniejszej powieści pt. „Quo vadis”. My, społeczność szkolna Gimnazjum nr 2 w Lubartowie, którego ten Wielki Polak i Pisarz jest Patronem, możemy tak oddać mu hołd.

Uroczystość, którą poprowadził Mateusz Snopkowski z kl. III a, rozpoczęła się od przemówienia Pana Sławomira Zdunka – Dyrektora Gimnazjum nr 2, który powitał zaproszonych gości: Panią Ewę Sędzimierz – Naczelnika  Wydziału Oświaty, Kultury i Sportu Urzędu Miasta w Lubartowie, Dyrektora Muzeum Henryka Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej, zastępcę Dyrektora Gimnazjum nr 2 w Lubartowie – Panią Annę Rzezak, wychowawców klas pierwszych, nauczycieli oraz bardzo liczną grupę Rodziców.

Dalsze słowa Dyrektor Gimnazjum nr 2 skierował do uczniów klas pierwszych, by w swoim codziennym życiu stawiali za wzór pracowitości i patriotyzmu postać Patrona naszej szkoły. To wydarzenie jest szczególnie ważne – kontynuował Dyrektor – również dlatego, że tradycja ślubowania uczniów klas pierwszych gimnazjum w Woli Okrzejskiej już się kończy właśnie w tym roku. To ostatni rocznik, który złoży uroczyste ślubowanie. Gimnazjum przestanie istnieć. Po tych słowach zrobiło się jakoś smutno, a krople deszczu spływały po policzkach. Nawet niebo płakało, żegnając piękną wieloletnią tradycję naszej szkoły.

Następnie głos zabrała Naczelnik Wydziału Oświaty, Kultury i Sportu Pani Ewa Sędzimierz, która przekazała pozdrowienia od Burmistrza Miasta Lubartowa Pana Janusza Bodziackiego, a potem nawiązała do historii naszej szkoły, mówiąc, że po raz pierwszy gimnazjum przyjęło imię Henryka Sienkiewicza w 1907 roku podczas zaborów i prowadziło aktywną działalność patriotyczną.

Swoje słowa do gimnazjalistów „Dwójki” skierował także Dyrektor Muzeum Henryka Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej, pan Maciej Cybulski, mówiąc, że cieszy się, że uczniowie Gimnazjum nr 2 im. H. Sienkiewicza w Lubartowie rokrocznie przyjeżdżają do Woli Okrzejskiej, by świętować tak ważne wydarzenie, jakim jest ślubowanie pierwszoklasistów. Podkreślił, że jest to rok szczególny, ponieważ w 2016 roku przypada także 50 rocznica powstania Muzeum Pisarza w miejscu jego urodzenia – Woli Okrzejskiej.

W obliczu tak doniosłych jubileuszy Laureata Nagrody Nobla nastąpił najważniejszy moment uroczystości. Uczniowie klas pierwszych złożyli Ślubowanie na Sztandar Szkoły, które przyjął Dyrektor Gimnazjum nr 2 im. H. Sienkiewicza Pan Sławomir Zdunek. Doniosłość chwili odczuli wszyscy zebrani.

Uroczystość uświetniła krótka część artystyczna w wykonaniu młodzieży naszej szkoły, po czym podzieleni na grupy udaliśmy się do Muzeum, aby wysłuchać niezwykle interesującej lekcji na temat życia i twórczości Sienkiewicza oraz obejrzeć pamiątki po nim, rękopisy dzieł, np.: „Szkiców węglem” i rekwizyty wykorzystywane podczas kręcenia filmów na podstawie powieści pisarza. Na uwagę zasługują relacje piastunki małego Henryka, która żyła ponad sto lat i zdążyła przekazać wiele cennych informacji na temat życia rodziny Sienkiewiczów. Ciepło wspominała matkę pisarza. Henryk natomiast (co może wszystkich zaskoczyć) początkowo nie był zbyt pilnym uczniem, matka na próżno próbowała go uczyć gry na fortepianie. Syn zmykał jej pod stół i nie myślał zajmować się czymś, co go nie interesowało. Z czasem młody Sienkiewicz zaczął zdradzać swój wielki talent pisarski, miał bujną wyobraźnię i postanowił rozwijać się w tym kierunku. Ogromną popularność przyniosła mu „Trylogia”, „Qvo vadis”, „Krzyżacy”, „W pustyni i w puszczy” i inne powieści i nowele.

Po niezwykle wzruszających przeżyciach udaliśmy się na posiłek w postaci gorącej kiełbaski, herbatki i słodkich ciasteczek, po czym bogatsi o nowe doświadczenia wróciliśmy do Lubartowa.

Urszula Dobosz-Chruścik