Sokoły zamieszkały na wieży Nadleśnictwa Lubartów
Dwa sokoły zostały wsiedlone 11 lipca na wieży obserwacji pożarowej Nadleśnictwa Lubartów. Ptaki trafiły do Lubartowa dzięki współpracy Lasów Państwowych i samorządu Miasta Lubartów.
Sokoły przyjechały z hodowli Stacji Badawczej Polskiego Związku Łowieckiego w Czempiniu, w ramach programu przywracania obecności sokoła wędrownego w Polsce. – Program polega na umieszczeniu sokołów w klatce reintrodukcyjnej. Najbliższe tygodnie ptaki będą się aklimatyzowały na wieży na wysokości kilkudziesięciu metrów. Przez pewien czas będą przebywać w klatce, po czym zostaną wypuszczone. Przez okres tygodnia albo dwóch ptaki będą latać w pobliżu gniazda, które im zainstalowaliśmy. Będziemy im tutaj wykładać pożywienie. Potem ptaki się usamodzielnią i opuszczą ten teren – mówi Andrzej Tomasiak z Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Lublinie.
W stacji badawczej w Czempiniu wyhodowano 240 sokołów, z czego większość trafiła do reintrodukcji. Program odniósł sukces. – Jeżeli możemy uczestniczyć jako samorząd w takiej akcji, to bardzo się cieszymy. To ciekawy program odtwarzający ekosystem, dlatego zdecydowaliśmy się wesprzeć tę inicjatywę. Na naszym terenie nie występują sokoły. Wierzymy, że uda się je zagnieździć w naszym mieście – mówi burmistrz Lubartowa Krzysztof Paśnik.
W Polsce w latach 50-tych ubiegłego wieku nastąpił drastyczny spadek liczebności sokoła wędrownego na skutek używania środków DDT. Od 1990 roku prowadzona jest restytucja tego gatunku w kraju, dzięki której w 1998 r. odnotowano pierwszą próbę lęgu. Od tego czasu stale przybywa nowych stanowisk lęgowych populacji naskalnej i miejskiej sokoła. Od 2008 r. restytucję sokoła prowadzi Stowarzyszenie na Rzecz Dzikich Zwierząt „Sokół”, dzięki któremu udaje się odtworzyć ekotyp nadrzewny, zajmujący gniazda innych gatunków ptaków umiejscowione na drzewach. W 2019 r. znanych jest około 40 stanowisk lęgowych sokoła w Polsce, z tego około 10 w lesie.
Celem realizacji wprowadzania do środowiska sokoła jest przede wszystkim dalsze zasilanie jego populacji. Osobniki przeznaczone do reintrodukcji będą pochodzić z hodowli, będą to osobniki należące do podgatunku nominatywnego Falco peregrinus peregrinus, którego naturalny zasięg obejmuje Polskę. Osobniki są wprowadzane do środowiska metodą oblotu ze sztucznego gniazda tj. około 5-tygodniowe pisklęta będą przenoszone do klatki gniazdowej, skąd po około 7 dniach będą wypuszczane na wolność, podczas tego okresu będą dokarmiane do czasu osiągnięcia pełnej samodzielności. Metoda ta była stosowana już wcześniej z zadowalającym skutkiem.
„Program restytucji sokoła wędrownego w Polsce”, zatwierdzony został w 1993 r. przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Inicjatorem programu jest Polski Związek Łowiecki.
Sylwia Cichoń
